نام علمی : JASMINUM-SAMBAC

یاس رازقی گیاهی است بالارونده با گل های سفید و کوچک که بسیار معطرند. این درختچه زیبا با درخت زیتون قوم و خویشی نزدیک دارد. در واقع هر دوی اینها از یک خانواده هستند.معمولاًرازقی را در کنار آلاچیق ها و دیوارها و نرده ها یا کنار درهای ورودی می کارند تا در فصل گل از عطر گل هایش استفاده کنند.

رازقی در تابستان به گل می نشیند و خانه شما را معطر می کند. در مناطقی مثل نواحی شمال کشور در فضای باز به آسانی رشد می کند، اما از آن جایی که نسبت به سرمای زمستان حساس است در نواحی سرد باید در گلدان کاشته شود و در زمستان به داخل ساختمان منتقل گردد.

اضافه کردن مکمل های غذایی در فصول گرم به گلدهی رازقی کمک می کند.از اوایل پاییز تا اوایل بهار هر وقت که فرصت داشتید می توانید به انتقال و کاشت نهال رازقی اقدام کنید. اما تکثیر آن را باید در بهار انجام دهید.

طریقه تکثیر:

با روش های مختلفی چون قلمه و خوابانیدن شاخه می توانیم رازقی را تکثیر کنیم.

خوابانیدن شاخه:

برای این منظور شاخه های بلند یک یا دو ساله را که در قسمت پایین بوته قرار دارند انتخاب کنید، زیر هر شاخه، گلدانی را که از ماسه نرم پر شده قرار دهید و قسمت میانی شاخه را در داخل گلدان بکارید. لازم است هر سرشاخه شامل دو یا سه جوانه باشد. معمولاً یک ماه و نیم به طول می انجامد تا شاخه های خوابانیده شده ریشه دار شوند.برای سرعت بخشیدن به ریشه زایی شاخه ها بهتر است قبل از قرار دادن ساقه در ماسه، قسمتی از آن را که باید در ماسه قرار گیرد با نوک چاقو خراش بدهیم.بعد از اینکه ریشه ها تولید شدند شاخه را از پایه مادری جدا می کنیم.

ازدیاد به روش قلمه:

قبل از باز شدن جوانه ها، شاخه های ضخیم را انتخاب نموده و هر ساقه را به چند قطعه به طول ده تا بیست سانتی متر تقسیم می کنیم.قلمه هایی را انتخاب کنید که دارای سه تا چهار جوانه باشند، این قلمه ها باید حداقل به مدت دو ماه در ماسه کاشته شوند. قلمه های کاشته شده را در سایه قرار دهید و همه روزه به آنها آب بدهید. بعد از دو ماه آنها را به گلدان اصلی یا باغچه منتقل کنید.

پیوند:

برای ایجاد تنوع می توانیم یاس رازقی را روی یاس چمپا پیوند کنیم و از هر بوته دو نوع گل به دست آوریم.

استفاده از گل یاس در صنعت عطرسازی

چینی ها از سی سال پیش تاکنون گل های یاس رازقی را برای تولید چای معطر مورد استفاده قرار داده اند. در زمان قدیم در هندوستان گل های رازقی را با کنجد مخلوط می کردند و روغن کنجد را که آغشته به این گل معطر بود می گرفتند، به این ترتیب عطرهای طبیعی تولید می شد.امروزه با استفاده از شیوه های مدرن، عطر رازقی را که یکی از بهترین و شاید گرانبهاترین عطر دنیاست تهیه و عرضه می دارند.

 

نام علمی : (YUCCA ELEPHANTIPES)

گیاهی است زیبا از خانواده آگاواسه با برگ های کشیده و خنجری نوک تیز و به رنگ سبز ؛ این گیاه دو گونه دارد یکی که فاصله برگ ها در آن زیادتر است و گل نمی دهد و این نوع برای آپارتمان بیشتر توصیه می شود و نوع دیگر که فاصله برگ های آن کمتر است و گل هایی به شکل زنگوله واژگون و سفید و کرم رنگ می دهد و برای کشت در باغچه مناسبتر است.

هر دو گونه را می توان هم در آپارتمان و هم در باغچه نگهداری کرد.

این گیاه نسبت به شرایط نامساعد نور، دما و هوا بسیار مقاوم است و در هر جای خانه می توان از آن استفاده کرد و به همین دلیل در اکثر خانه ها دیده می شود.

نیازها

نور : به نور کافی احتیاج دارد، در آفتاب کامل می توان آن را نگهداری کرد؛ ولی در سایه پس از مدتی گیاه بد شکل می شود و فاصله برگ ها زیاد می گردد .

درجه حرارت: درجه حرارت مطلوب در زمستان 10 تا 16 درجه سانتیگراد است و در تابستان محتاج به نگهداری در خارج از اتاق است ولی کلاً از نظر دما در هر فصلی می توان آن را در اتاق یا خارج از خانه نگهداری نمود ( نسبت به سرما مقاوم است ).

آبیاری : در تابستان آن را همیشه مرطوب نگهدارید و هر 2 تا 3 روز یکبار آبیاری نمایید. در زمستان بین دو آبیاری اجازه دهید تا سطح خاک گلدان خشک شود.

کلاً اکثر گیاهان چون در زمستان به علت دمای پایین رشد نمی کنند به آب کمی نیازمند هستند.

خاک : خاک مناسب خاک لوم است که مخلوطی از شن رس و مواد آلی است.

تکثیر : جدا کردن پاجوش ها ( پا گیاه ) در بهار از گیاه مادر و کاشتن آنها. کاشتن قلمه در شن و ریشه دار کردن آن که در اوایل بهار بهتر جواب می دهد. البته اگر جوانه انتهایی گیاه را ببرید گیاه پس از مدتی در قسمت جوانه انتهایی دو یا سه شاخه می شود که از آنها می توانید برای قلمه زدن استفاده نمایید .

ریزه کاریهای مراقبت از یوکا

گرما:

لازم است در زمستان آن را در جای خنک قرار دهید، اگر در فصل سرد در محل خیلی گرم قرار داشته باشد برگهایش خشک می شوند. خشکیدگی برگها از نوک برگ شروع می شود. با انتقال گیاه به محل خنک و خیس نمودن برگهایش می توان آن را از گرما نجات داد.

سست شدن ساقه:

سست شدن ساقه دلایل گوناگونی می تواند داشته باشد؛ اگر ساقه فقط انحنا پیدا کرده، بهتر است آن را با قیم ببندید. آبیاری را به طور مرتب انجام داده و گاهگداری گلدان را بچرخانید تا همه اندامهای آن به طور یکنواخت از نور برخوردار شوند. منظور از مرتب بودن آبیاری این است که فواصل زمانی بین دو آبیاری ثابت باشد. فراموش نمودن زمان آبیاری و یا آبیاری خارج از وقت تعیین شده عوارضی را به بار می آورد که یکی از این عوارض انحنای ساقه است.ممکن است سست بودن ساقه با آبکی بودن آن همراه باشد. این زمانی اتفاق می افتد که ریشه یا قسمتهایی از ساقه دچار پوسیدگی شده باشد؛ در این صورت بهتر است آبیاری را کمتر نموده و در فاصله بین دو آبیاری خاک را خشک نگهدارید. قسمتهای آبکی و لهیده و پوسیدگیها را با چاقوی تیز از گیاه جدا کنید، با استفاده از موادی که قارچ کش نامیده می شود از پیشرفتگی پوسیدگیهای ساقه و ریشه جلوگیری کنید. این مواد پودرمانند هستند و باید به صورت محلول در آب در هنگام آبیاری در اختیار گیاه قرار گیرند. تاریکی بیش از اندازه و بزرگ بودن گلدان نیز سبب سست شدن ساقه می گردد.

بیماری:

اگر گیاه در محیط سرد و مرطوب قرار گیرد روی برگها کپک خاکستری ایجاد می شود. این کپک به دلیل وجود نوعی قارچ به نام (بوتری تیس) می باشد.چنین بیماریهایی را نیز می توان با قرار دادن گیاه در محیط گرم و خشک، کم نمودن آبیاری و استفاده از سموم قارچ کش درمان کرد.

یکی از مشکلات پرورش یوکا، زنگ یوکاست، که بصورت لکه های قرمز رنگ روی سطح برگ ها دیده می شود. اگر شدت این بیماری زیاد باشد، می تواند به ساقه ی گیاه سرایت کند و سبب پوسیدگی ساقه شود، در نتیجه ارتباطات غذایی گیاه از بین می رود و در نهایت سبب مرگ گیاه می شود. در صورت مشاهده ی این علائم روی گیاه، باید برگ های آلوده از روی گیاه حذف شوند و گیاه با قارچکش محلول پاشی شود.

توقف رشد گیاه:

اگر برگها رشد نمی کنند گیاه را به وسیله کودهای کمکی تقویت کنید ممکن است

نام علمی :Nerium oleander

خرزهره گیاهی است چند ساله که به صورت بوته ای و با درختچه می روید این گیاه که بومی مناطق مدیترانه ای است به عنوان گیاه زینتی در بسیاری از نقاط دنیا کاشته می شود .خر زهره در تمام طول سال سبز بوده و دارای رشد سریعی است .به طوری که هر سال یک بار هرس می شود ترگهای آن سبز تیره و رگبرگهای واضح ،باریک ،به طول 10تا 20 سانتی متر هستند و شبیه برگ بید است گلها به رنگهای متنوع و در فصول گرم ظاهر می شوند

رنگ گلها سفید ،صورتی و رنگهای حد وسط است میوه گیاه باریک و قلمی است پوشش غلاف مانند آن حاوی تعداد زیادی دانه با موهای ابریشمی است .این گیاه در بسیاری از مناطق ایران کاشته می شود و در برخی نواحی نیز به صورت خود رو یافت می شود

تمام قسمتهای خرزهره شامل برگ،گل ،ساقه،پوست،ریشه و شیره آن سمی و حاوی گلیکوزیئهای قلبی می باشدبه طوری که خوردن چند عدد از انها می تواند به مرگ افراد منجر شود .چس از خشک شدن و جوشاندن سمیت خر زهره حفظ می شود و گیاهان تمایلی به خوردن آن نشان نمی دهند.

خرزهره به مکان آفتابی و مکان غنی و مرطوب با زهکش خوب نیاز دارد و حداقل دمای قابل تحمل آن 15- درحه سانتی گراد است جهت کاشت در نواحی ساحلی و همچنین نواحی گرمسیری نیز مناسب است.

از طریق کاشت بذر در بهار و تهیه قلمه نیمه رسیده ریشه در تابستان امکان چذیر است .

خَرزَهره درختچه‌ای سمی و همیشه‌سبز از راسته کوشادیان (Gentianales)،تیرهٔ خرزهرگان (Apocynaceae) است که به طور معمول در پارک‌ها برای اهداف زینتی کاشت می‌شود.

این گیاه را در فارسی گیش، شبرنگ، جار، پهی و پی‌خوره نیز می‌نامند.

برگ خرزهره به برگ بید شبیه‌است ولی از برگ بید ستبرتر و بزرگ‌تر است. گل‌های سرخ و سفید دارد و حیوانات اگر برگ آنرا بخورند می‌میرند.

خرزهره دارای ساقه بسیار و برگهای سه تائی و گلهای رنگین که در نقاط گرم و خشک می‌روید و همه آن بواسطه ترکیبات «سیانوژن» سمی است . وحشی این درختچه در جنوب ایران از جمله در حوالی جهرم و جزایر خلیج فارس و میان عباسی و سیرجان دیده شده‌است.

در نقاط گرمسیری خر زهره در باغ ها کشت میشود و در مقاط سردسیری به صورتگیاهی گلدانی کشت می شودو باید در محیطی باشد که دمای نسبتا مناسب یعنی بالاتر از12 درجه را داشته باشداین گیاهع دائما سبز است و در فصل پاییز خزان نمی کند

تکثیر:

تکثیر این گیاه ازطریق قلمه گیری بسیار آسان است و بهترین فصل قلمه گیری آن بهار می باشد قلمه ها را باید دربستری مرطوب و گرم کاشت تا ریشه دهند ،سپس قلمه های ریشه دار به گلدان منتقل می یابند

خاک مناسب گیاه:

خاک این گیاه باید د ارای موادت آلی زیادی باشد و مقدار رس آن نیز بالا باشد تا ریشه ها به خوبی در خاک مستقر شوند گیاه خرزهره در سال دوم کاشت به گل می نشیند

برگها در خرزهره زوائد جانبی ساقه یا شاخه بوده که عمدتاً عمل فتوسنتز را به طور تخصصی انجام داده و مملو از سلولهای پارانشیمی محتوی کلرپلاست ( کلرانشیم ) میباشند . در تبادلات گازی با محیط و نیز در برخی از گونه‌ها در تعریق نقش دارند . یک برگ از لحاظ مورفولو‍ژی از سه قسمت تشکیل شده است . قاعده برگ (نیام) برگ را به ساقه متصل میکنند . دمبرگ و سپس پهنک که عمده عمل فتوسنتز در آن شکل میگیرد

 

رزماری گیاهی چند ساله از خانواده نعنائیان، به فرم درختچه‌ای و همیشه سبز است. ارتفاع آن به نیم تا یک متر می‎رسد. گلهای آن به رنگ آبی (یا سوسنی) روی ساقه اصلی و در کنار برگها ظاهر می‌شوند؛ این گلها در فروردین تا اوایل خرداد ظاهر می‌شود و پس از آن رشد رویش آغاز می‌شود.
ترکیبات شیمیائی: حاوی کامفور، سینئول، آلکالوئید، ساپونین و تانن است.
خواص درمانی:
ضد نفخ، ضد عفونی کننده، سبب افزایش ترشحات شیره گوارشی و صفرا می‌شود. رزماری (اکلیل کوهی) مدر می‌باشد. اکثر گیاهان دارویی از خانواده نعنائیان می‌باشند. خانواده نعنائیان همه طبیعت گرم دارند. از این گیاه برای درمان روماتیسم و میگرن استفاده می‌شود و هم چنین این گیاه باعث افزایش گردش خون در سطح بدن می‌شود. برای جلوگیری از ریزش مو و درمان کم مویی مصرف می‌شود.
مصرف زیاد آن برای خانم‌های باردار مضر می‌باشد. در تهیه ادکلن و خوشبو کننده در شامپوها، کرم‌ها و صابون و لوازم آرایشی و بهداشتی مصرف می‌شود.
سازگاری:
این گیاه در زمینهای آهکی سبک و آفتابگیر بخوبی رشد می‌کند. معمولاً از این گیاه بعنوان پرچین همیشه سبز در باغات استفاده می‌شود. گیاه رزماری مقاومت بالایی به خشکی و شوری دارد (بیشتر از اسطوخودوس) و شدت بالای تابش خورشید را بخوبی تحمل می‌کند. از این گیاه در فضای سبز استفاده می‌شود.
تکثیر و کاشت:
از طریق کاشت دانه‌های رسیده، قلمه زدن و خوابانیدن تکثیر می‌شود. بهترین روش تکثیر این گیاه قلمه است. بدین طریق که در بهار یا پائیز سر شاخه‌های این گیاه را در ماسه کاشته و در محل مناسبی نگهداری می‌کنند که پس از 2 الی 3 ماه قلمه‌ها ریشه‌دار شده و سپس آنها را به محل اصلی منتقل می‌کنند. معمولاً فاصله کاشت بوته‌ها 70 الی 100 سانتی متر است و تراکم کشت آن در هکتار 10000 الی 12000 بوته در هکتار است.
برای کاشت این گیاه در زمین در پائیز شخم عمیقی زده می‌شود و کود حیوانی و شیمیایی بر حسب نیاز با توجه به توصیه آزمایشگاه داده می‌شود. روی این گیاه آفت و یا بیماری خاصی مشاهده نمی‌شود و حتی در زمینهای آلوده به نماتد بخوبی رشد می‌کند و محصول می‌دهد (همچنین اسطوخودوس).
کوددهی:
در پائیز هر سال با استفاده از کودهای حیوانی به میزان 10 الی 15 تن در هکتار انجام می‌شود که بین ردیف‌های کشت کودها به خاک داده می‌شود و در فصل رشد تنها از کودهای ازتی و یا کود کامل (تمام عناصر) جهت تکمیل عناصر غذایی مورد نیاز گیاه در 2 الی 3 نوبت استفاده می‌شود. معمولاً مزارع اسطوخودوس و رزماری بصورت جوی و پشته می‌باشد که معمولاً بوته‌ها روی پشته‌ها کاشته می‌شود. برای آبیاری در جویها آب می‎اندازند که به بوته‌ها آب نرسد. ماکزیمم نقطه آب را در جویها داغ آب گویند. کود شیمیائی و حیوانی را در جویها می‌ریزند.
برداشت محصول:
بهره برداری از این گیاه معمولاً از سال دوم آغاز می‌شود و هنگامی برداشت انجام می‌شود که گیاه در حال گل دادن است. بایستی توجه داشت که سیستم هرس رزماری مانند اسطوخودوس است تا ساقه‌های زیادی تولید شده و موجب پر پشت شدن گیاه شود. معمولاً برگها را پس از چیدن در سایه خشک می‌کنند و اگر بخواهند از برگها اسانس بگیرند بایستی محصول برداشت شده را بلافاصله به محل تقطیر یا کارخانه فرآوری حمل نمود. معمولاً از هر 100 کیلو گرم سرشاخه گلدار 100 الی 200 گرم اسانس استخراج می‌شود که از این اسانس در عطر سازی، تهیه صابون، ادکلن و فرآورده‌های زیبایی استفاده می‌شود.

گیاهی زیبا از خانواده کراسولاسه، به دلیل شباهت ظاهری با رز سیاه به این نام نیز
خوانده می شود.

 

آئونیوم با نام علمی : Aeonium arboreum var
artopurpureum 'Schwarzkopf'

 

از گیاهان گوشتی

خانواده : کراسولاسه (stonecrops)

زادگاه: جزایر قناری (دریای اتلانتیک)

همیشه سبز

شاخ و برگ قرمز/ارغوانی

وقت گلدهی: تابستان

ارتفاع 2-3 فوت

پهنا:1-2فوت

حساس به :مکان سایه و خنک

مقاوم به خشکی

آبیاری: نیاز آبی پایینی دارد .

مقاوم سازی زمستان در دمای 25-30 فارنهایت.

تیره:آفتابگردان
Asteraceae

بومی کالیفرنیای آمریکاست. دارای گونه های یکساله ودائمی است (انواع
یکساله دارای گلهای برنگ زرد،

نارنجی یا نارنجی مایل به قرمز هستند).تکثیر این گیاه فقط به وسیله بذر
می باشد وبذر را بطریقه یکساله ها

در زمستان در گلخانه نیم گرم می کارند. گیاهچه های رشد کرده را در
گلدانهای استکانی نشاء می کنند ودر

اوایل بهار به زمین اصلی منتقل می کنند . معمولاً فاصله کاشت بذر تا
تولید گل در اشرفی یکساله 40روز می

باشد . اشرفی یکساله در مقابل باد حساس بوده ولی انواع دائمی نسبتاً
مقاوم است وپس از کاشت چندین سال می

توان از این گیاه استفاده نمود طالب محل های آفتابی یا نسبتاً سایه بوده، خاکهای سبک را ترجیح می دهند. در

انواع یکساله برای اینکه مرتباً تا آخر فصل گل داشته باشیم یکی دو بار
سرزنی شاخه ها صورت گیرد(تا

شاخه هایی جدید وگلهای زیادی تولید شود)

مورد استفاده :بصورت کشت انبوه در طرح های گلکاری یا حاشیه های
گلکاری کاشت می شود.

گل شاه اشرفی ازانواع گیاهان زیبا درانواع مختلف است. این گیاه را
می توان به راحتی در فضای آپارتمان

پرورش داد.بهترین زمان برای کاشت این گل، اوایل بهار است. خاک غنی از
هوموس، ماسه و سنگ ریزه به

همراه بارورکننده های آلی برای پرورش گیاه مناسب است. بذرها را درعمق
۱۵ سانتیمتری خاک کاشته و آن

را آبیاری کنید.توصیه می شود چهار تا شش هفته اول، گلدان ها را در
مکانی گرم و مرطوب و در معرض

نور مستقیم خورشید قرار دهید.آبیاری گیاه باید بطور منظم و حداقل دو بار
در هفته انجام شود.نور خورشید

برای رشد و تسریع گلدهی ضروری است، از این رو از قرار دادن گلدان ها در
مکان سایه خودداری کنید.تکثیر

گل شاه اشرفی از طریق بذر و قلمه در فصل تابستان امکان پذیر
است.آفتابگیر با نور کامل احتیاج دارد.

Calliopsis از طریق بذرافشانی مستقیم به راحتی پرورش یافته و به توجه
اندکی احتیاج دارد. بریدن این

گیاه از یک سوم آن در اواسط یا اواخر تابستان می‌تواند به طولانی‌شدن
فصل گل‌دهی کمک کند.

شرح ویژگی

Calliposis یک‌ساله‌ای است بادوام، رنگارنگ و با رشد سریع. ساقه‌های
نازک (wiry)، برگ‌های سبز و

باریک و گل‌های مروارید مانند ((daisy-type تکی یا دوتایی به پهنای 5/2
تا 5 سانتی‌متر دارند. این گل‌ها

ممکن است که تماما زرد یا نارنجی هم باشند. این گیاهان می‌توانند از
اواسط تابستان تا یخبندان گل

بدهند.

ارتفاع و گستردگی

این گیاه بستگی به رقم آن داشته و به طور متوسط ارتفاعی درحدود 60 تا 90
سانتی‌متر دارد،

گستردگی آن نیز به 30 سانتی‌متر می‌رسد.

شیوه پرورش

Calliopsis از بذوری که اوایل تا اواسط بهار مستقیما در خاک باغ کاشته
شده به‌ سرعت می‌روید.

همین‌طور می‌توانید حدود 6 هفته قبل از آخرین زمان یخبندان در فضای بسته
دانه آن ‌را در عمق 3

میلی‌متری بکارید. این گیاهان را حول و حوش زمان آخرین یخبندان بیرون
ببرید. نشاها یا جوانه‌های

باریک را در فاصله 20 سانتی‌متر از همدیگر قراردهید. در خاک اطراف
گیاهان جوان رقم های بلند قیم

قراردهید تا از ساقه‌ها در حین رشد محافظت و به آنها کمک کنند.

کاربرد در فضای سبز

برای این‌که بتوانید به سرعت و با مراقبت آسان به بسترها و مرزها رنگ
بیفزایید، به اشرفی اعتماد کنید.

در باغ‌های چمنی (meadow gardens) هم زیبایی شگفت‌انگیزی دارد. برای
ایجاد ترکیب‌های تازه و با

طراوت تعدادی از این گیاه را در باغ‌ گل‌های شاخه بریده پرورش دهید.

 

راهنمای کاشت گل اشرفی

از گلهای یکساله ای است که به واسطه طول مدت گلریزان ازگل های قابل
توجـه می باشد.

و انواع متنوعی دارد به همین خاطر برای تزئین تپه گلها و حاشیه ها خیلی
مناسب است.

طرز کاشت :

خزانه کاری : بذر آن را می توان شهریور ماه و مهرماه در
زیر

خزانـه کاشت.

نشا کاری : اوایل فروردین ماه می توان آن را نشا کاری
کرد.

آب وهوا : این گیـاه بـه رطوبت معمولـی با آبیاری منظم و
محل

خاک : به خاک خشک با زهکشی مناسب نیاز دارد.

زمان گل دهی : بستـه به نوع گل وشرایط محیط ، گلریـزان

این گل در تمام تابستان ادامه دارد.

گل هورتانسیا ازخانواده ساکسیفراگاسه است که در ایران، کشت و کار
آن در گلخانه ها صورت می گیرد. در کشورهایی که آفتاب سوزان ندارند درختچه‌ای مناسب
هوای آزاد است. هورتانسیا را در گلخانه با دمای 20 تا 22 درجه سانتی‌گراد و خاک غنی
و حاصلخیز دارای PH حدود 6- 5/5 پرورش می‌دهند. گل های
هورتانسیا به رنگ‌های متنوع دیده می‌شود و برای اینکه رنگ ریزه های آبی و بنفش آن
بطور کامل و شفاف ظاهر شوند باید از ترکیبات آلومینیوم دار بیشتر در محیط پرورش آن
استفاده شود. و بدلیل آنکه جذب ترکیبات آلومینیومی در خاک هایی با PH 5/5 - 5 بیشتر است،
لذا بهتر است که PH خاک همواره مورد آزمایش قرار گیرد و چنانچه PH خاک نوسان داشته
باشد با استفاده از کودهای اسیدی این مقدار را به حد کافی و مطلوب رساند تا ترکیبی
بین آلومینیوم و فسفر خاک ایجاد نشود و رنگ شفاف هورتانسیا به حالت عادی ظاهر
شود.
در ایران هورتانسیا از جمله گیاهان نوروزی است و برای اینکه این گیاه در
نوروز گل داشته باشد حدود چهار ماه قبل یعنی از اواخر آذر ماه تا اوایل دی ماه باید
گیاهان را در گلخانه هایی قرار دهند که اختلاف درجه حرارت شب و روز 5 درجه
سانتی‌گراد باشد. به عبارت دیگر دمای هوا در روز 20 تا 23 درجه و در شب 15 تا 18
درجه سانتی‌گراد باشد. بنابراین در زمان پیش رس کردن گیاه باید میزان نور وارد شده
به گلخانه کنترل شود تا باعث بوجود آمدن شاخه های باریک و ضعیف در گیاه
نشود.
برای اینکه هورتانسیا رشد سریعی داشته باشد کاربرد برخی از تنظیم کننده ها
نظیر ایندول بوتیل‌ها و سایکوسل برای یکنواخت کردن و کوتاه کردن اندازه شاخه­های
این گیاه بسیار مناسب است. چنانچه تراکم بین گلدان ها باعث علفی شدن و رویش بیش از حد در گیاه
نشده باشد امکان کاربرد سایکوسل بیشتر است.
زردی برگ‌های هورتانسیا به دو دلیل
است:
1- کمبود آهن؛ بدلیل
PHبالای خاک و عدم جذب آهن است. به عبارت دیگر در خاک­های
کشور ما عمدتا ‌ً کمبود آهن وجود ندارد بلکه شرایط برای جذب آهن مهیا نیست که با
پایین آوردن PH خاک و تنظیم درجه حرارت مناسب این مشکل برطرف می شود.
2- توقف رشد یا
مشکل در ناحیه ریشه گیاه؛ یکی از دلایل توقف رشد ریشه ها عدم وجود زهکشی مناسب در
خاک های هورتانسیا است.

تکثیر هورتانسیا در اواسط بهار بوسیله قلمه نیمه خشبی
انجام می شود. برای بالا بردن درصد موفقیت رشد گیاه بهتر است از مواد هورمونی ریشه
زا مانند ایندول بوتیریک اسید با علامت اختصاری IBA با غلظت ppm4000 استفاده
شود.

سیکلامن یا نگونسار
مشخصات: اسم علمی گیاه نگونسار Cyclamen
persicum ، از خانواده Primulaceae می باشد. این جنس دارای ۱۵ گونه مختلف از گیاهان
غده دار است که به صورت وحشی در کشورها و جزایر مدیترانه ای یافت می شود. گونه
موردنظر ما، بومی کشورهای شرقی مدیترانه ای و ایران است. ارتفاع آن به ۱۵ تا ۲۵
سانتی متر می رسد. گلهای آن معمولا در اوایل بهار ظاره می شوند. سیکلامن برگهای
کروی، قلمی شک و سبز تیره دارد. در بعضی واریته ها لکه های نقره‌‌ای رنگ روی برگها
به چشم می خورد. گلهای معطری به طول ۵/۲ تا ۳ سانتی متر و به رنگ صورتی، قرمز،
ارغوانی و سفید دارد.

سیکلامن گیاهی علفی دائمی است که بخش پایینی ساقه (هیپوکوتیل) آن در نزدیکی سطح
خاک قطور شده و تشکیل ژوخه (غده) میدهد. برگها به طور مستقیم از این ژوخه بیرون
می‌آیند. ژوخه ممکن است تخم‌مرغی شکل با پهن و گرد باشد.از نظر گیاهشناسی این گیاه
تک لپه‌ای کاذب است و تنها یک لپه در رویان آن توسعه می‌یابد.

سیکلامن یک محصول مهم گلخانه‌ای است که در فصل زمستان به بازار عرضه میشود.
نگهداری آن در منازل نسبتا مشکل و نیازمند مراقبت بیشتری است.

گلدهی: این گیاه در زمستان گل میدهد. اگر بذر را اواخر تابستان
امسال کشت کنید زمستان سال بعد گل میدهد. (۱۴ تا ۱۶ ماه بعد از کشت بذر گلدهی اتفاق
می‌افتد) البته روشهای نوین دوره رشد را میتوانند به ۸ ماه کاهش بدهند.

توجه پزشکی: هیچ قسمتی از گیاه خوراکی نیست و خوردن آن موجب
مسمومیت میشود.

نیازها و مراقبت: به طور کلی سیکلامن به هوای خنک و مرطوب نیاز
دارد. دمای شبانه مورد نیاز این گیاه معمولا حدود ۱۰ تا ۱۵ درجه است. (برای همین
وقتی به منزل منتقل میشود و دمای شبانه در منازل در زمستان معمولا بالای ۲۰ درجه
است و لذا گیاه دچار مشکل میشود. برای همین در منزل باید در محلی قرار داد که دمای
شبانه گرم نبوده و سرد هم نباشد) دما هیچگاه نباید بالای ۲۵ درجه باشد.

دمای بالا و کوددهی زیاد منجر به عدم گلدهی میشود. دمای خیلی کم و کود دهی کم
نیز منجر به گیاهی نمو نیافته با دم‌گلهای طویل میشود.

نور: از فروردین تا مهر ماه باید با ایجاد سایه از شدت نور
کاسته شود و پس از آن نیز در معرض نور خیلی شدید قرار نگیرد.

تهویه هوا: تهویه هوا برای این گیاه ضروری است چون از هوای خفه
بیزار است. برای همین در گلخانه‌های تولیدی معمولا زیر گلدان سیکلامن یک گلدان خالی
را به صورت معکوس به عنوان پایه قرار میدهند تا گیاه در ارتفاع بیشتری قرار بگیرد و
گلدانها را طوری میچینند که برگهای گیاهان به هم دیگر برخورد نکند و بین دو گلدان
فضای کافی برای گردش هوا وجود داشته باشد.

آبیاری: آبیاری متوالی مفید است ولی آب نباید ته گلدان و پای
گیاه انباشته شود که منجر به پوسیدگی میشود. از آبهای آهکی نباید استفاده شود چون
باعث ایجاد لکه‌های سفید روی برگها میشود که منجر به زخمی و خراب شدن برگها
میشود.

pH: بین ۵ تا ۶ برای این گیاه مناسب است.

کود: کود مورد نیاز گیاه نگونسار را میتوان به میزان ۳ گرم در
لیتر ، هر هفته یکبار در تابستان و دو هفته یکبار در زمستان مورداستفاده قرار
داد.

خاک: مخلوطی از خاک برگ و ماسه برای رشد این گیاه مناسب است.
ترکیب ۲ تا ۳ قسمت خاک معمولی و خاک برگ همراه یک قسمت ماسه و یک قسمت کود حیوانی
پوسیده. امروزه از ترکیب پیت ماس + کوکوپیت + پرلیت استفاده میشود باید بسیار سبک
باشد و از تهویه خوبی برخوردار باشد تا از پوسیدگی ژوخه جلوگیری شود.

ازدیاد: افزایش این گیاه بیشتر با کشت بذر در اواخر مرداد و
شهریور انجام میشود. همچنین با تقسیم بخش ژوخه‌ای قابل تکثیر است. درصد جوانه‌زنی
بذرها کم است. و بذرهایی با سن کمتر از یکسال بهتر هستند. (در ظروف در بسته در
دمای ۳ درجه تا دو سال میتوان بذرها را نگهداری کرد). بذرها سیاه رنگ و به نسبت
درشت هستند و در فاصله ۱ تا ۲ سانتی‌متری کشت میشوند. در بستری از ترکیب ماسه پیت
خاکبرگ پوسیده و خاک معمولی با نسبتهای مساوی.

در دمای ۱۸ تا ۲۰ درجه و رطوبت نسبی ۱۰۰درصد و در تاریکی بذرها پس از ۳ تا ۴
هفته جوانه میزنند. خیساندن بذرها قبل از کاشت مفید است. پس از جوانه زنی نشاءها به
محیط روشن با رطوبت نسبی ۷۰درصد منتقل میشوند. پس از ۲ یا ۳ برگی شدن نشاءها آنها
را به گلدانهای کوچک با ترکیب خاکی سبک منتقل میکنند. از این مرحله تغذیه با کود
کامل هر دو یا سه هفته یکبار باید انجام شود. و به تدریج با بزرگتر شدن گیاه به
مرور به گلدانهای بزرگتر منتقل میکنند.

در اواخر بهار گیاهان باید به اندازه کافی بزرگ شده‌باشند تا در گلدان نهایی
(مثلا با دهانه ۱۹ یا ۲۰ سانتی‌متر) کاشته شوند.

در اواخر آبان سال گلدانها را به گلخانه‌ای انتقال میدهند که دمای آن بالای ۱۶
درجه نشود. تا گلدهی آغاز شود.

در کشت این گیاه باید توجه کرد که برآمدگی انتهای ساقه (ژوخه) در سطح خاک قرار
گیرد چون کاشت عمیق آن موجب پوسیدگی میشود.

خلاصه مراحل کاشت:

مرداد سال یک » کاشت بذر و نگهداری تا مرحله دو و سه برگی شدن » اواخر بهار سال
دو » انتقال به گلدان اصلی و رسیدگیها » اواخر آبان سال دو» دمای گلخانه کمتر از
۱۶ درجه » زمستان سال دو تا بهار سال سه » گلدهی

نکته: در زمستان میزان کوددهی کاهش می‌یابد ولی گیاه نباید از
مواد غذایی محروم باشد.

پس از گلدهی: سیکلامن را پس از یک دوره خفتگی (شرایط گرم و
خشک) که پس از سپری شدن دوره گل اعمال میشود (یعنی وقتی گلها تمام شد گیاه را در
محیط گرم قرار داده و کمتر آبیاری میکنند) میتوان گیاه را برای گلدهی دوم نگهداری
کرد. اما از مرغوبیت گلها کاسته خواهدشد. بنابراین از نظر اقتصادی نگهداری آن بیش
از یک دوره مقرون به صرفه نیست.

در افزایش با تقسیم ژوخه، هر قسمت باید یک یا دو برگ داشته باشد. سپس قلمه‌ها در
ماسه کشت میشوند اگر این عمل در دی ماه انجام شود طول مدت گلدهی از ۱۶ ماه به ۱۲
ماه کاهش می‌یابد.

مشکلات رایج:

- ریزش برگها: نشانه کم آبی یا خشک بودن محیط گیاه است. که
باید رطوبت هوا را بالا برده و آبیاری به اندازه کافی باشد.

- ریزش جوانه گل: ناشی از دمای بالا، نور کم، آب کم یا کود بیش
از حد است.

- تاخیر در گلدهی: ناشی از دمای بالا یا پایین، نور ناکافی،
تغییرات میزان مواد غذایی، بزرگی بیش از حد گلدان و تفاوتهای ژنتیکی است.

- گلهای خیلی کوچک: ناشی از دمای بالا، کود زیاد، یا ژنتیک
است.

- پژمردگی و نرمی گیاه: ناشی از خشکی، مقادیر زیاد نمک در خاک
یا آب، دماهای بسیار بالا، نور کم یا بیماری های گیاهی است.

- رنگ پریدگی یا زردی برگها: ناشی از کمبود موادغذایی، pH
بالا، شدت نور زیاد، خشکی خاک یا بیماریهای گیاهی است.

- طویل شدن دم برگها: ناشی از نور ناکافی است.

آفات و بیماریها:

این گیاه به کنه سیکلامن، تریپس، نماتد ریشه، قهوه‌ای شدن ژوخه و … حساس است

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

این جنس که تیره آلاله Ranunculaceae است و به انگلیسی Larkspurنامیده می شود ،شامل گیاهان
یکساله وچند ساله است . ریشه در
اغلب آنها غده ای بوده و برگ ها ساده
متناوب وپنجه ای که دارای
بریدگی زیادی هستند . گلاذین سنبله
یا پانیکول و گلها دارای 5 کاسبرگ رنگین
که در بخش فوقانی تشکیل
مهمیز را میدهد که شاید
وجه تسمیه آن به زبان در قفا به همین علت باشد . دارای چهار گلبرگ آزاد یا چسبیده که
دوگلبرگ فوقانی دارای مهمیزی هستند که در داخل
مهمیز کاسبرگ قرار میگیرند . میوه برگه که از یک یا چند
برچه آزاد تشکیل شده اند . این جنس
در ایران درحدود 38 گونه بومی دارد که بعضی از آنها دارای گلهای بسیار زیبائی می باشند و می توان به کشت آنها در منزل مبادرت
کرد. بعضی از گونه های این جنس به علت
زیبائی گل و رنگ آبی که دارند جهت
تزئین منازل و حاشیه
باغچه بکار می روند که مهمترین
آنها عبارتند از :

1: D.Cashmerianumگیاهی است چند ساله که ارتفاعی درحدود 45 ـ35 سانتیمتر دارند برگها پنجه ای دارای دندانه های مضاعف نا مساوی به رنگ سبز تیره که برگ
بالائی فاقد دمبرگ می باشند . گلها به قطر 3 ـ5/2 سانتیمتر به رنگ بنفش
مایل به آبی گلاذین
خوشه ای که درخرداد و تیر برروی گیاه ظاهر
می شوند و گیاه ممکن است درشهریور ماه نیز گل دهد . دارای واریته ها و
کولتیوار های متعددی است

2: D.elatumکه به نام D.exaltatumنیز نامیده می شود . گیاه به
ارتفاعی درحدود 2 ـ25/1 مترمی رسد . برگها پنجه ای دارای 7 ـ5 لب و شکاف ها تا
قسمت میانی برگ ادامه دارد . گلها آبی
با قطر متوسط ، گلاذین متراکم به طول 30 سانتیمتر و گاهی بیشتر که در ماههای خرداد و تیر ، مرداد برروی
گیاه ظاهر می شود
.

3: D.gradiflorum گیاهی است چند ساله ،به ارتفاع 80 ـ50 سانتیمتر ،برگ ها متناوب ،پنجه ای ،
بالب های باریک به رنگ سبز در قسمت فوقانی
و رنگ پریده در قسمت تحتانی می
باشد . گلها به رنگ آبی نیلی تا آبی خالص ،گلاذین
خوشه گستر ده ، فصل گلدهی این گونه در ماههای خرداد ،تیر ومرداد است .

این گونه دارای واریته وکولتیوار
ها متعددی است که از بین آنها کولتیوار
Album
دارای گلهای سفید و کولتیوار های
Cineraria و Blaner
Spiegel فاقد مهمیز هستند ولی
باید توجه داشت که بیشتر گونه هائی
که درگلکاری استفاده می شوند گیاهان هیبرید (دورگ ) هستند که معمولا از 80 تا 200 سانتی متر ارتفاع دارند
. گلها ی آنها به رنگ آبی ، قرمز ، کرم و سفید
با گلبرگ های زرد رنگ با خرمائی
رنگ است .

کشت : گیاه دورگ گیری شده با انواع دو ساله را در شهریور تا اسفند می توان کاشت ،
خاک مورد نیاز دلفینیوم خاکی غنی و
عمیق است که در محلی آفتابگیر ودور از باد قرار گیرد .
انواع پا بلند این گیاه که حامل گلهای درشت نیز هستند
نیاز به قیم دارند ولی انواع
پاکوتاه اگر در محلی آفتاب رو باشند ،
شاخه های گل دهند ه نیازی به قیم نخواهند
داشت . بعد از اینکه گلها
تمام شد ، شاخه را تا بالای اولین
برگ سالم بچینید چون گاهی دوبار ه شاخه گل
دهند ای ظاهر خواهد شد . در پاییز تمام
بخشهای هوائی را قطع نمائید
.

انواع دلفینیوم
یکساله رادر فروردین در
فضای آزاد می کارند . بذر دلفینیوم را می توان در پاییز در محل اصلی کاشت . فقط در طول زمستان با گونی ویا وسائل مشابه آنرا از گزند
یخبندان مصون
دارند.

زبان درقفا طالب
خاکها ی غنی وقابل نفوذ واسیدی بوده و درمحل آفتابگیر یا حداکثر نیم سایه
که از باد در امان باشد بخوبی
رشد می کند چنانچه
پایه دارای رشد پیش رس باشند آنها را می توان خیلی زود یعنی در بهار
یا در پاییز (مهر ـ آذر )
جابجا کرد. بیشتر گونه های زبان در قفا
در تابستان گل می دهد ولی چنانچه ساقه
گل دهنده را بطول 40 سانتیمتر پس از
پژمرده شدن گلها
قطع نمایند گیاه دوباره در مهر ـ آبان
گل می دهد .

تمام انواع زبان در قفا چند سال می تواند دریک محل باقی بماند به شرط آنکه مورد مراقبت دقیق قرار گیرد .

آبیاری باید بطور ی باشد که خاک را تازه نگهدارد ولی لجن
نشود . در گیاهانی که در حال رشد
کامل هستند مخصوصا در گیاها ن مسن
کمبود آب موجب خشک شدن برگها و پژمرده شدن گیاه می گردد .

تکثیر :

کولتیوار های زبان در قفا
را از راه تقسیم بوته یا قلمه زدن زیاد می
کنند:

1: تقسیم بوته :

معمولا در بهار در
ماهها ی فروردین وارد یبهشت یا بعد از گل دادن در پایه هائی که
حداقل سه سال داشته باشند صورت
می گیرد .

2: قلمه زدن
:

در زبان در قفا به آسانی صورت
می گیرد . به محض آنکه طول
=وانه به چند سانتیمتر
رسید آنرا با قسمتی
از تنه چوبی جدا نموده و درگلخانه
سرد می کارند . قلمه زدن
را می توان در زمستان نیز
انجام داد . پس از
انجام عمل باید
پایه مادر ی را جهت
رشد در حرارت 10 ـ 8 درجه
سانتیگراد قرار
داد.

3:گونه D.elatum و D.grandiflorum وبعضی کولتیوار های ثابت را از
راه بذر نیز می توان تکثیر کرد. کشت
بذر گونه ها در تیر ومرداد
صورت میگیرد وباید
قبل از آنکه آنرا در پاییز یا
بهار سال بعد در محل اصلی
منتقل کنیم یکبار
باید نشاء کرده سپس
به محل اصلی انتقال داد . دو رگ های Padific Geant به آسانی
توسط بذر حاصل می شوند .کشت
آنها مانند گیاه یکساله صورت میگیرد
. در این حالت کشت بذر
در دی یا بهمن درگلخانه های معتدل
صورت می گیرد و گیاهان حاصل را میتان
در اردیبهشت یا اواخر خرداد به محل
اصلی منتقل کرد ویا می توان بذر ها در اواخر
اسفند واوائل فروردین
در خارج از گلخانه کشت کرد ووقتی
گونه ها به اندازه 5 سانتیمتر شدند
در محل اصلی نشاء کرد .

موارد استفاده :

زبان در قفا به
علت دارا بودن فرم
زیبا رنگ گلبرگها کهمعمولا آبی
بوده و درگلهای تابستانی بسیار
نادر می باشند و همچنین گلهای فراوان و پردوام در تز ئین پارکها و باغچه ها مورد استفاده قرار
می گیرند . معمولا همراه با رعنا
زیبا ،بو مادران و رز و مخصوصا
گیاهان بالارونده پوشاننده دیوارها
در حاشیه باغچه کشت
می نمایند . زبان در قفا را درحاشیه
وقسمت جلو درختچه ها که بصورت اجتماع
کاشته شده باشند
و همچنین روی چمن
نزدیک آب نما بطور مجزا
یا گروهی کشت می نمایند و در این مورد بیشتر از پایه
های دورگ استفاده می نمایند و در
این مورد بیشتر از پایه های دورگ استفاده
می نمایند .

در پارک های بزرگ و صخره ها از
گونه های D.cashmerianum و Dnudicaule و D.elatum و D.grandiflorum وبرای گل بریده
از پایه های دورگ و D.grandiflorum
استفاده می شود

 

مشخصات: اسم علمی بگونیا برگی Begonia rex و از خانواده
Begoniaceae می باشد. جنس بگونیا دارای ۹۰۰ گونه مختلف از گیاهان چند ساله همیشه
سبز علفی و گیاهان خزان کننده است که برای برگ ها و گل های زیبایشان پرورش داده می
شودند. گونه های مختلف این جنس از گیاهانی به طول چند سانتیمتر تا گونه هایی به طول
۳ متر تشکیل یافته است. تعدادی از گونه ها نیز به صورت بالا رونده می باشند. بگونیا
گیاهی است تک پایه یعنی گلهای نر و ماده بر روی یک گیاه قرار دارند. گل های نر ،
معمولا زیبا هستند و گلهای ماده را با تخمدان بال دارش می توان به آسانی تشخیص داد
بونیا برگی بومی آسام است و درای ریزوم گوشتی می باشد. ارتفاع آن به ۳۰ سانتی متر و
گسترش آن به ۴۵ سانتی متر می رسد. این گونه را به خاطر برگهای زیبایش پرورش می
دهند. این گیاه برگهای سبز تیره و چروکیده ای دارد که در نزدیکی لبه برگی نقره ای
رنگ می شود. گاهی رنگ های دیگری مانند قرمز، کرم یا ارغوانی در سطح برگ دیده می
شوند. گلهای آن معمولا ارغوانی کم رنگ وبه قطر یک سانتی متر هستند که در تابستان
ظاهر می شوند و فاقد زیبایی می باشند و باید از گیاه جدا گردند.

مراقبت: گیاه رکس به نور متوسط، دمای معمولی خاک همیشه مرطوب
رطوبت هوای متوسط تا زیاد یعنی ۵ تا ۹۰ درصد و خاک کمی اسیدی احتیاج دارد.

کود: کود مورد نیاز بگونیا رکس را می توان به میزان ۱ گرم در
لیتر، هر هفته یک بار، از فروردین تا آبان ماه، مورد استفاده قرا داد.

خاک: مخلوطی از تورب، خاک برگ نرم و ماسه به نسبت مساوی، برای
رشد این گیاه مناسب است.

ازدیاد: بگونیای رکس را می توانید با استفاده از یک روش مخصوص
و غیر معمول تکثیر کنید. بهار و تابستان بهترین زمان برای تکثیر این گیاه است. یک
برگ بالغ را که خیلی هم پیر نباشد، انتخاب کنید و با استفاده از یک چاقی تیزکه به
بافت برگ صدمه نرساند و آن را له نکند، برگ را به بخشهای منظم در قالب طبیعی آن
ببرید. سپس قطعات برگ را به آرامی و با دقت بردارید و از سطح پشتی برگ و میان
رگبرگهای اصلی، در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید و روی سطح کمپوست مخصوص بذر و
قلمه، در داخل سینی بذر، بخوابانید و به آرامی روی سطح خاک فشار دهید. سپس روی تکه
های برگ را با کیسه پلاستیکی بپوشانید و در دمای حدود ۲۱ درجه سانتیگراد نگاه دارید
زمانی که گیاهچه های کوچک به وجود آمدند و به طول۵/۲ سانتیمتر رسیدند، کیسه
پلاستیکی را بردارید و هر کدام را در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر حاوی کمپوست
گلدانی با پایه پیت بکارید. باید مرتبا زیر پوشش پلاستیکی بررسی شود تا اگر برگها
دچار فساد و پوسیدگی شده بود، بیرون آورده و با قارچ‌کش سمپاشی صورت بگیرد.

 

عوارض و درمان: اگر لکه های خاکستری متمایل به قهوه ای روی
برگها مشاهده کردید، باید گیاه را با قارچ کش طبق دستور سمپاشی کنید و گلدان را به
محل خشک و اکسیژن ببرید. ممکن است گازهای داخل آشپزخانه این عارضه را ایجاد کرده
باشد. تغذیه مصنوعی و تعویض گلدان با یک درجه بزرگتر می تواند جلوی به وجود آمدن
برگهای جدید کوچک و کم رشد را بگیرد. افتادن برگها در زمستان نتیجه هوای سرد است
گلدان را به محل گرمتری حدد ۱۳ درجه سانتیگراد منتقل کنید مشکل رفع می شود.

قارچهای بیماری زایی به اسم سفیدک میتواند روی برگها لکهای پودری سفید ایجاد
کنددر این صورت با سموم قارچکش گیاه را سمپاشی کنید و گلدان بگونیا را به محل با
هوای خشک و اکسیژن دار ببرید . اگر تارهای عنکبوتی زیر برگها مشاهده گردید و با
برگهای جدید کمرنگ مواجه شدید، می توانید با یک سم کنه کش هر چهار ده روز یک بار
گیاه را سمپاشی کنید صورتی که برگها لوله شد و حاشیه آنها خشک و چروکیده است، حتما
از تشنگی رنج می برد فورا آن را آبیاری کرده و به محل سردتری که زیر ۱۸ درجه
سانتیگراد باشد منتقل کنید.اگر برگهای بگونیا حالت موازییکی پیدا کرد و لکه های
زردی روی ان به وجود آمد و لوله ای و بد شکل شد، باید گیاه را از گدان خارج کنید تا
به گیاهان دیگر سرایت نکند زیرا عامل این مشکل ویروسی است و راه چاره ای ندارد.
همچنین رنگ پریدگی برگها و ریزش آنها و غده ای شدن ریشه ها که در نتیجه فعالیت
نماید می باشد و سیاه شدن و پوسیده شدن ریشه ها که در نتیجه فعالیت قارچهای بیماری
زا است به راحتی درمان پذیر نیست ومعالجه آنها مقرون به صرفه نمی باشد آبیاری زیاد
از حد و سردی هوای محیط به طور همزمان باعث پوسیدگی ساقه و یقه گیاه شده و آن را از
بین می برد.

 

مشخصات: اسم علمی این گیاه Gymnocalycium
mihanovichii ، از خانواده Cactaceae می‌باشد. اغلب گونه های این جنس بومی
آرژانتین، پاراگوئه، اروگونه و بولیوی هستند. گونه های مختلف این جنس را می توان به
راحتی پرورش داد. و به گل برد. گونه مذکور کروی و قرمز رنگ است. چون بدون کلروفیل
می باشد، باید آن را روی کاکتوس دیگری پیوند زد. گلهایش هم قرمز و صورتی و به قطر ۵
تا ۸ سانتیمتر می باشد.

مراقبت: ژیمنوکالیسیم به نور زیاد حرارت
بالا، آبیاری اندک رطوبت کم و هوای خشک و خاک قلیایی احتیاج دارد.

کود: به گیاه حیوان ژیمنوکالیسیم نباید کود داد ولی به گیاه
مسن مس توان مخلوطی از یک گرم سولفات پتاسیم و یک گرم سوپر فسفات در لیتر، از خرداد
تا مرداد ماه کود داد و به کود ازته هم احتیاجی ندارد.

خاک: مخلوطی از خاک باغچه، خاک برگ وماسه شسته برای رشد این
گیاه مناسب است.

ازدیاد: زمانیکه در قسمت ابتدای ژیمنوکالیسیم، پایگاه نسبتا
بزرگی با قطر تقریبی ۵/۲ سانتیمتر تولید شد، می توان آن را جدا کنید. با یک چاقوی
تیز و با دقت کامل این کار را انجام دهید و برشی تمیز و دقیق در سرتا سر طول پایه
گیاه ایجاد کنید. به همان اندازه روی تنها گیاه اصلی را هم برش و قلمه را به گیاه
اصلی پیوند بزنید. دقت کنید هر دو سطح برش خورده در ساقه گیاه اصلی و قلمه دقیقا
روی هم قرار بگیرد.سپس با استفاده از خلال دندان، سوزن نایلونی یا خارهای خود
کاکتوس دو قسمت را به هم متصل کنید. گیاه پیوند زده شده را با کیسه نایلونی
بپوشانید و در دمای ۲۱ درجه سانتیگراد، به مدت ۲ ماه نگاه دارید. بعداز ۸ تا ۱۰
هفته کیسه پلاستیکی شفاف را بردارید.

گل نسترن: dog rose
▪ نام علمی : rosa canina

نسترن که درکتابهای قدیمی
به نام نسرین،نسترن ونستر نیز نامیده شده است درختچهای کوچکی است که درحاشیه جنگل
ها،چاههاوگودال های آب می رویدوارتفاع آن به حدود سه مترمی رسد.
برگهای آن دارای
۷-۵برگچه به رنگ سبز سیر است.گل نسترن مانندگل نسترن مانندگل سرخ بوده وبه رنگهای
سفید،صورتی وسرخ می باشدکه به حالت منفردویامجتمع ظاهرمی شود.
میوه آنبیضی شکل
وبه رنگ قرمزتیره یاروشن است که به نام سای نورودون Cynorhodonخوانده می شود.جدار
داخلی میوه دارای الیاف باریک وابریشمی است که درآن فندقه های سختی جادارد.سای
نورودون پس ازخشک شدن دارای طعمی قابض وکمی شیرین بابوئی ضعیف می باشد.

معرفی

گیاه یک ساله یا چند ساله ومقاوم به سرما وبا گل هایی به رنگ:سفید ـ ارغوانی ـ صورتی وقرمز است.

گلدهی

در بهار گل میدهد.

نیاز ها

به نور کامل خورشید وخاک سبک وغنی نیاز دارد.

افزایش

به وسیله ی بذر افزایش میابد که مرداد ماه کشت شده ودر آبان به محل

معرفی

دارای۷۰ گونه است که همگی چند ساله و مقاوم به سرما هستند وبه عنوان دو ساله کشت و کار می شوند.

گلدهی

از اواسط اردیبهشت تا اواسط تابستان سال دوم پس از کاشت گل می دهد.

نیازها

به سایه ی درختان کاملا مقاوم است ونباید در محلی که زیاد آفتاب گیر باشدقرار گیرد واگر نور کم باشد بهتر است.

افزایش

این گیاه به وسیله ی بذر وتقسیم بوته افزایش میابدکه ساده ترین روش آن تقسیم بوته است واین عمل در پاییز و یا بهار انجام می گیرد.